Απολίτιστοι Αγνώμονες Κυπρέοι

Παρακολουθούσα τις ειδήσεις του ΡΙΚ, χθες βράδυ 22 Μαρτίου σχετικά με την σύληση των τάφων τριών αρχιεπισκόπων από την εποχή της Τουρκοκρατίας, από ένα αλλόδαπό με ψυχολογικά προβλήματα και τότε κατάλαβα πόσο απολίτιστα και ρηχά άτομα είμαστε εμείς οι Κύπριοι.

Με αφορμή το πιο πάνω θλιβερό συμβάν βγήκε στο φως η εγκατάλειψη του κοιμητηρίου του Αγίου Σπυρίδωνα στο έλεος του χρόνου και των φυσικών φαινομένων, σ'ένα κοιμητήριο στο κέντρο της Λευκωσίας όπου κείτονται αρχιεπίσκοποι, ανθρωποι των γραμμάτων και των τεχνών και ευεργέτες του βασανισμένου από τους ανθρώπους του, αυτού νησιού. Μέσα στα αγριόχορτα και την φυσική βλάστηση να φτάνει το ύψος ενός ανθρώπου, προσπαθούν να αναπαυτούν οι ευεργέτες του Παγκυπρίου Γυμνασίου, αρχιερείς και άλλοι επιφανείς άνθρωποι. Σταυροί σπασμένοι και μνημεία αφημένα στην λήθη και στην εγκατάλειψη, φανερώνουν το μέγεθος της γαουροσύνης μας και της ρηχής και υπερφίαλης μας ύπαρξης. Τρέχουμε στις εκθέσεις τέχνης και στις διαλέξεις και στις "πολιτιστικές" εκδηλώσεις και "events" παρακαλώντας να μας φωτογραφίσει κανενα "lifestyle" περιοδικό ή για να μας δουν και οι άλλοι που ερχόμαστε σε τέτοιες "κουλτουριάρικες" εκδηλώσεις, ντυνομαστε εξεζητημένα και παράξενα για να δείξουμε οτι είμαστε μέσα στην μόδα και τα νέα "trends" χωρίς να αναλογιζόμαστε πόσο μικροί και ασήμαντοι είμαστε, αφήνοτας πίσω μας τους ανθρώπους που πραγματικά προσέφεραν σ'αυτό τον τόπο μέσα στα χόρτα και τις κουφάες δείχνοντας τους πόσο ευγνώμονες είμαστε για την προσφορά τους.

Που είναι το Παγκύπριο Γυμνάσιο να φέρει μια μέρα τους μαθητές του να καθαρίσουν λίγο τον χώρο; Που είναι η εκκλησία να φροντίσει τους τάφους των αρχιερέων της; Που είναι ο Δήμος Λευκωσίας να καθαρίσει τον χώρο που είναι θαμμένοι επιφανείς δημότες της; Που είναι ο καθένας μας να κάνει κάτι;

Ατε κανεί και επεινάσαμε. Τι εννά παραγγείλουμε;