"Ο διαδικτυακός αναγνώστης δεν είναι παθητικός"

Οι διαδικτυακοί αναγνώστες είναι πολύ πιο απαιτητικοί τονίζει στη συνέντευξή της ηΤζορτζίνα Χένρι.Το διαδίκτυο και τα μπλογκ έχουν μια τεράστια δύναμη που, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να φέρει επαναστατικές αλλαγές στο χώρο της ενημέρωσης.

Ο διαδικτυακός αναγνώστης δεν είναι παθητικός
(Τζορτζίνα Χένρι, Guardian)

Η Τζορτζίνα Χένρι έχει χρηματίσει επικεφαλής του ενθέτου Media και διευθύντρια σύνταξης του Guardian.
Τα τελευταία χρόνια είναι επικεφαλής στην ιστοσελίδα Comment is Free, μια πλατφόρμα ελεύθερου διαλόγου όπου γίνονται διαδικτυακές «μάχες» για την πολιτική, τη θρησκεία, την επιστήμη, ενώ άρθρα των δημοσιογράφων της βρετανικής εφημερίδας αναρτώνται και σχολιάζονται. Η ιστοσελίδα δημοσιεύει 50.000 σχόλια τον μήνα, τα οποία συχνά είναι επιθέσεις εναντίον των δημοσιογράφων.
- Στη νέα εποχή του Τύπου, οι δημοσιογράφοι βγαίνουν από το απυρόβλητο;
- Έχει περάσει η περίοδος όπου οι δημοσιογράφοι ή οι πολιτικοί δεν συναντούσαν το κοινό. Παλιά κάθονταν στην ασφάλεια του γραφείου, έπαιρναν ενίοτε ενοχλητικές επιστολές και δεν πολυέδιναν σημασία. Τώρα, ο,τιδήποτε γράφουμε έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από τον αριθμό των αναγνωστών μιας εφημερίδας. Σχολιάζεται, δέχεται επαίνους, επιθέσεις, μας κάνει δημόσια πρόσωπα. Αυτή η ριζική αλλαγή μας σοκάρει. Όταν ένας δημοσιογράφος έχει ανδρωθεί στον έντυπο Τύπο και δουλεύει στο Διαδίκτυο, πρέπει να αναθεωρήσει πολλά πράγματα: να γίνει ταπεινός και να χαμογελά όταν τον κρίνουν.
Εμείς οι δημοσιογράφοι κοντεύουμε να χάσουμε τη δουλειά μας όχι μόνο εξαιτίας της ύφεσης, αλλά και διότι έχουμε απολέσει την αξιοπιστία μας. Τόσα χρόνια είχαμε στενές σχέσεις με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και χαίραμε προστασίας. Αυτό τελείωσε.
- Πώς αντιδρούν οι συνάδελφοί σας όταν τα άρθρα τους βγαίνουν στο Διαδίκτυο ως πρόβατα στη σφαγή;
- Πολλοί είναι θυμωμένοι μαζί μου. Το κατανοώ, διότι είμαι εκείνη που δίνω τα άρθρα τους να γίνουν βορά στον όχλο. Πολύ συχνά γίνονται στόχοι κακόβουλων, υστερικών, τρελών. Ορισμένες φορές δέχονται πυρά μάλιστα για προσωπικά θέματα. Εδώ επανέρχεται το θέμα της λογοκρισίας.
Μπορεί λ.χ. να κόψεις αμέσως ένα σχόλιο με βρισιές, αλλά τι κάνεις αν ο χρήστης έχει χρησιμοποιήσει ευπρεπή γλώσσα και προσβάλλει με το γάντι; Λίγοι συνάδελφοι δέχονται να συνομιλήσουν διαδικτυακά με χρήστες, σε συνέχεια κάποιου ρεπορτάζ.
Ο δημοσιογράφος είναι άλλωστε ο μόνος με δηλωμένη την πραγματική του ταυτότητα, ενώ οι άλλοι υπογράφουν με ψευδώνυμα. Οι νεότεροι συνάδελφοι πάντως φοβούνται λιγότερο την τεράστια έκθεση που προκαλεί το Διαδίκτυο, διότι μεγάλωσαν με αυτό. Είναι η γενιά του Facebook: ξέρουν οι πάντες γι' αυτούς τι έκαναν χθες το βράδυ, αν έχουν βρει το ταίρι τους κ.ά. Η ιδιωτική τους ζωή είναι δημόσια.
- Ποια είναι τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία δημοσιεύετε τα σχόλια των αναγνωστών;
- Αντί να διαβάζουμε το σχόλιο εξαρχής και να το εγκρίνουμε ή να το κόβουμε όπως άλλοι δικτυακοί τόποι, τα δημοσιεύουμε όλα και η λογοκρισία γίνεται εκ των υστέρων. Αυτό μας χαρίζει αμεσότητα και οι χρήστες μας πιστεύουν ότι είναι η δική τους πλατφόρμα, όπου εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους χωρίς αστυνομία γνώμης.
Όσοι αναγνώστες πάντως ξεπερνούν τα όρια με απαράδεκτη γλώσσα ή κακή συμπεριφορά προειδοποιούνται και ύστερα χάνουν την πρόσβαση. Αν ένα άρθρο προκαλέσει τόσα σχόλια που η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο, τότε κλείνουμε τη δυνατότητα σχολιασμού.
- Με site σαν το δικό σας έχει προωθηθεί η τέχνη του διαλόγου ή απλώς εκτονώνονται ορισμένοι εμμονικοί;
- Και τα δύο. Το Comment is Free έχει πολύ μεγαλύτερο κοινό από την παρέα στην παμπ. Προσφέρει ένα βήμα με τεράστιο ακροατήριο, οπότε προσελκύει και εμμονικούς αλλά και σοβαρούς ανθρώπους. Κανείς δεν ξέρει ακόμα αν πρόκειται για την αναβίωση του παλιού καλού διαλόγου ή για νέμεση της τεχνολογίας που φέρνει χάος.
Αυτή όμως είναι η εποχή μας και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Μας έχει παρασύρει το ρεύμα και οφείλουμε να μάθουμε κολύμπι. Με το κιντλ, ο καθένας θα μπορεί να φτιάχνει τη δική του εφημερίδα κατεβάζοντας ό,τι θέλει. Το να μάθουμε να υπάρχουμε στο Ίντερνετ, να δεχθούμε τους κανόνες της νέας εποχής εξασφαλίζει το μέλλον του Τύπου. Νομίζω ότι ο διάλογος μεταξύ δημοσιογράφων και αναγνωστών έχει πολλά θετικά.
- Ποια είναι αυτά;
- Οι αναγνώστες εκεί έξω ξέρουν συχνά περισσότερα πράγματα από εμάς. Γιατί να μη δεχθούμε τη βοήθειά τους; Μια φορά αναρτήσαμε έγγραφα που αφορούσαν φορολογία και χιλιάδες χρήστες έσπευσαν να μας τα εξηγήσουν. Η έρευνα προχώρησε μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Στη γρίπη των χοίρων πήραμε σχόλια από γιατρούς σε νοσοκομεία, μας βοήθησαν απίστευτα να κάνουμε σωστά το ρεπορτάζ.
Σκοτώθηκε ένας διαδηλωτής στο G20 και μέσα σε λίγα λεπτά ήρθαν μαρτυρίες και φωτογραφίες. Όσους ρεπόρτερ και αν είχαμε, δεν θα μπορούσαν να το καλύψουν. Αν μάθεις λοιπόν να ακούς και όχι μόνο να ρωτάς, μπορείς να γίνεις καλύτερος δημοσιογράφος.
- Ποια είναι η διαφορά του παραδοσιακού αναγνώστη από τον διαδικτυακό;
- Εκείνοι που αγοράζουν εφημερίδα έχουν άλλες σχέσεις με τους δημοσιογράφους, διότι πληρώνουν ένα ποσό για να διαβάσουν τη γνώμη τους. Ο διαδικτυακός δεν σε τιμά με τον οβολό του αλλά με τον χρόνο του. Είναι πιο απαιτητικός και πιο ωμός. Δεν είναι παθητικός πλέον...
- Ποια είναι η γνώμη σας για τα μπλογκ;
- Υπάρχουν 110.000.000 μπλογκ και το 97% έχουν έστω και μερικούς αναγνώστες. Στις αμερικανικές εκλογές ένα τμήμα του προεκλογικού αγώνα έγινε στο Διαδίκτυο, με πολιτικού περιεχομένου μπλογκς τα οποία ήταν καταπληκτικά. Πώς θα μπορούσες να τους γυρίσεις την πλάτη ως δημοσιογράφος;
- Ποιες εφημερίδες θα επιβιώσουν;
- Εκείνες που θα επενδύσουν στο μέλλον. Το μερίδιό μας στην αγορά της Βρετανίας είναι μικρό. Είμαστε τρίτοι μετά την Τέλεγκραφ και τους Τάιμς. Διαδικτυακά, όμως, έχουμε 26 εκατ. χρήστες, το 40% από τις ΗΠΑ. Σταδιακά θα έρθει το θέμα της χρέωσης. Μέχρι στιγμής δεν το έχουμε κάνει για να μην κόψουμε την κίνηση στο σάιτ, διότι αυτό είναι που μετράει στην αγορά.
(Πηγή: Καθημερινή,17/5/2009)