24 Μαρ 2009

Δικαιοσύνης Δίκη

Πάντοτε έγραφα την λέξη "δικαιοσύνη" με το δ κεφαλαίο. Την αγάπησα, την σεβάστηκα, την σπούδασα, ορκίστηκα να την υπηρετώ. Αμαρτία μου όμως εξομολογημένη, μετά την περιβόητη απόφαση του κακουργοδικείου που αθώωνε τους βασανιστές, είπα μέσα μου "δικαιοσύνη φτάνουν οι τιμές σου. Ή θα είσαι δικαιοσύνη με ένα Δ κεφαλαίο ή θα σε γράφω με μικρό σαν όλες τις άλλες λέξεις".

Μετά όμως σκέφτηκα, τι είναι δικαιοσύνη; Ποιος την αποδίδει; Ποιος την υπερασπίζεται; Οι απαντήσεις για μένα ήταν τόσο ξεκάθαρες, σαν να ήθελε η Θέμιδα να με εκδικηθεί που την μείωσα με το δ το μικρό. Δικαιοσύνη είναι μια έννοια, μια ιδέα. Είναι ιδανικό. Είναι το υψηλό ιδανικό του Δικαίου που ενσωματώνεται στην διαδικασία έφαρμογής του, που αποτελεί την Δικαιοσύνη. Ποιος την αποδίδει; Εμείς. Εμείς, εγώ, εσύ, όλοι μας. Γιατί εμείς έχουμε το δικαίωμα να ψηφίζουμε. Γιατί εμείς, αντί να αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας, ψηφίζωντας άξιους και σοβαρούς ανθρώπους, είτε βαριόμαστε, είτε ψηφίζουμε την κάθε λογής μαιμούνα. Και μετά λέμε είναι η Δικαιοσύνη τυφλη. Γιατί αυτοί που εμείς ψηφίζουμε, ψηφίζουν τους νόμους, που επιτρέπουν στον Πρόεδρο να διορίζει τον Γενικό Εισαγγελέα και τους βοηθούς του, τον Αρχηγό της Αστυνομίας, τον Πρόεδρο και τα Μέλη του Ανωτάτου Δικαστηρίου που με την σειρά τους διορίζουν τους δικαστές και τους συγκεκριμένους δικαστές.

Ποιος την υπερασπίζεται; Η απάντηση δυστυχώς ή ευτυχώς είναι πάλι εμείς, ή μάλλον πρέπει εμείς. Η Δικαιοσύνη είναι τυφλή και πρέπει να παραμείνει τυφλή. Είναι εμείς που πρέπει να γίνουμε τα μάτια και τα αυτιά της, αλλά και το στόμα της. Είναι εμείς που πρέπει να την στηρίζουμε να μην σκοντάφτει. Είναι εμείς που πρέπει να επαγρυπνούμε τι μπαίνει στην ζυγαριά της, αλλα και εμείς που πρέπει να την βοηθάμε να σηκώνει το αμείλικτο σπαθί της και να το κατεβάζει με δύναμη και αποφασιστικότητα στους πραγματικούς ενόχους.

Σκεφτόμενος αυτές τις απαντήσεις και "...για όλους λοιπόν τους λόγους που έχουμε συζητήσει και αναφέρει προηγουμένως καταλήγουμε στην απόφαση ότι η παρούσα υπόθεση δεν μπορεί να επιτύχει. Ως εκ τούτου, απορρίπτεται, οι δε κατηγορούμενοι (το Δίκαιο και η Δικαιοσύνη)αθωώνονται και απαλλάσσονται από όλες τις κατηγορίες που αντιμετωπίζουν. "

Ένοχοι είμαστε όλοι εμείς.

6 αναγνώστες σχολίασαν:

Ανώνυμος είπε...

υπεκφυγές δικηγορίστικές

Αντρέας Φράγκος είπε...

Πρέπει να αλλάξω το άρθρο μου τότε αν κατάλαβες οτι υπεκφεύγω

Lexi_penitas είπε...

Αντρέα μην αλλάξεις τίποτα. Κάποτε πρέπει να αρχίσει και ο καθένας να βλέπει και τις δικές του ευθύνες.

Ίσως η πρόσφατη "αγγούρα" της δικαιοσύνης να μας έδωσε την ευκαιρία να ξεσπάσουμε κάπου, όμως ας σκεφτούμε πόσες φορές απλά προσπεράσαμε παρόμοια φαινόμενα.

Ανώνυμος είπε...

αντρέα παρανόηση από ομολογουμένως προκατάληψη που έχω προς δικηγόρους ειδικά μετά από την ΜΗΔΑΜΙΝΗ παρουσία τους στην εκδήλωση στο δικαστήριο

παρανόηση από κεκτημένη ταχύτητα και απολογούμαι γι αυτό αφού για να πω την αλήθεια το διάβασα λίγο στα πετακτά το κείμενο σου

το κρισιμότατο θέμα αγαπητέ αντρέα είναι ο τρόπος διορισμου των δικαστάων

6 χρόνια άσκηση επαγγέλματος ακόμα και στην εισαγγελια και μέσο στους 13 του ανωτάτου

δεν σε κάνουν ικανό να δικάζεις ανθρώπους και να τους στερείς την ελευθερία τους

χωρίς καμια απολύτως κοινωνιολογική κατάρτιση
καμιά ψυχολογική υποδομή
χωρίς καμια κατάρτισης ούτε καν νομικής φύσεως

ο ένας εκ των δικηγόρων πχ των 10 "αθωωθέντων" μπάτσων διορίστηκε δικαστής

χτες ήταν δικηγόρος και σήμερα έγινε δικαστής

ούτε μαγικό χυλό να είχαμε και ξόρκι για αυτή την μεταμόρφωση

και αυτό θα διαιωνίζεται γιατί γίνοτναι δικαστές άνθρωποι άσχετοι που τις περισσότερες φορές είναι άνθρωποι αν όχι χειρότεροι τουλάχιστον όχι καλύτεροι άπό τον μέσο άνθρωπο

Αντρέας Φράγκος είπε...

Αγαπητοί φίλοι,
Απλά εκείνο που με λίγα λόγια θέλω να πω, είναι οτι όποτε συμβαίνει κάτι απλά αντδρούμε σηκώνοντας σκόνη για λίγες μέρες, λέμε ο καθένας μας από μερικές βαρύγδουπες κουβέντες, μέχρι την επόμενη έκρηξη της συνείδησης μας, χωρίς οι πράξεις μας να έχουν ουσιαστικό αποτέλεσμα. Πράγμα που δυστυχώς έπιασα και εγώ τον εαυτούλη μου να κάνω πολλές φορές. Πρέπει να σκεφτούμε τι ουσιαστικό πρέπει να κάνουμε. Η υπόθεση της ΗΛΙΟΣ έρχεται.

Ανώνυμος είπε...

Και η υπόθεση της στέγης του θεάτρου που έπεσε "από μόνη της"...