Μια "αιρετική" συνέντευξη. Κώστας και Πέτρος Σουππουρή

Η συγκλονιστική τραγωδία της οικογένειας Σουππουρή έκανε αίσθηση στο παγκύπριο με αφορμή τη κηδεία και την ταφή των λειψάνων 5 μελών της οικογένειας που σφαγιάστηκαν στη διάρκεια της τουρκικής εισβολής. Εκείνο όμως που συγκλονίζει περισσότερο είναι η στάση των δύο παιδίων της οικογένειας που απέφυγαν τότε το θάνατο. Αυτό το μικρό απόσπασμα είναι ενδεικτικό «Φυσικά οι εγκληματίες δεν παύουν να είναι εγκληματίες. Όμως η ουσία παραμένει το μέλλον και τι θα επιλέξουμε ως Κύπριοι. Να συνεχίσουμε τη βεντέτα και τους σκοτωμούς ή να ενημερωθούμε γι’ αυτά που έγιναν και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το γιατί έγιναν; Εγώ επέλεξα το δεύτερο».

Αφορμή για την ανάρτηση πήρα από το άρθρο του Στροβολιώτη

Οικογένεια Σουππουρή – Αγνοούμενοι – Σφαγή στο Παλαίκυθρο

Μια κηδεία που άργησε 35 ολόκληρα χρόνια. Τα αδέλφια Πέτρος και Κώστας Σουππουρής, από το Παλαίκυθρο, κηδεύουν την Κυριακή 10 Μαΐου στον ιερό ναό Αποστόλου Βαρνάβα στη Λευκωσία πέντε από τα έξι μέλη της οικογένειας τους, τα οποία δολοφονήθηκαν από νεαρούς Τουρκοκύπριους το πρωί του Σαββάτου της 17ης Αυγούστου του 1974, κατά τη διάρκεια της μαζικής σφαγής άμαχων Ελληνοκυπρίων στο κατεχόμενο χωριό Παλαίκυθρο της επαρχίας Λευκωσίας.

Tα λείψανα του Ανδρέα Σουππουρή (πατέρας, 48 ετών), της Αρετής Σουππουρή (μητέρα, 39 ετών), του Δημητράκη Σουππουρή (αδελφός, 6 ετών), της Ιουλίας Σουππουρή (αδελφής, 2 ετών) και της Θέκλας Σουππουρή (θείας, 47 ετών) εντοπίστηκαν πρόσφατα σε ομαδικό τάφο στο Παλαίκυθρο μαζί με άλλα δώδεκα άτομα που δολοφονήθηκαν στο ίδιο περιστατικό και ταυτοποιήθηκαν με τη μέθοδο του DNA στα πλαίσια των εργασιών που διεξάγει η Διερευνητική Επιτροπή για τους Αγνοούμενους (ΔΕΑ).

Πρόκειται για την τρίτη «οικογενειακή κηδεία» θυμάτων της σφαγής του Παλαίκυθρου. Πριν από μερικούς μήνες οι οικογένειες Λιασή και Ιωάννου κήδεψαν τους δικούς τους ανθρώπους, οι οποίοι δολοφονήθηκαν το μαύρο πρωινό της 17ης Αυγούστου του 1974.

«Πέρασε πολύς χρόνος, όμως το πιο σημαντικό είναι ότι τα λείψανα των δικών μας έχουν βρεθεί», δήλωσε στο ΚΥΠΕ ο Πέτρος Σουππουρής, πιλότος σήμερα στις Κυπριακές Αερογραμμές, ο οποίος μαζί με τον Γιώργο και την Γιαννούλα Λιασή, ήταν ένας από τους τρεις τραυματίες που κατάφεραν να επιζήσουν παρά τα πολλαπλά τραύματα που τους προκάλεσαν οι σφαίρες των δολοφόνων.

«Είναι πολύ βασικό το ότι γίνεται η κηδεία. Τουλάχιστο ξέρουμε τι έγινε», προσθέτει ο Κώστας Σουππουρής, ο οποίος υπηρετεί σήμερα στην Αστυνομική Δύναμη και που κατάφερε τη στιγμή του περιστατικού να ξεγλιστρήσει από τα χέρια των δολοφόνων.

Θεωρεί ωστόσο πως «σίγουρα η στιγμή της κηδείας θα είναι συναισθηματικά πιο φορτισμένη».

Ζητούμε από τον Πέτρο να περιγράψει τα συναισθήματα του ενόψει της κηδείας. «Πρόκειται για κάτι το οποίο έγινε. Δεν πρέπει συνεχώς να το ανασκαλίζουμε», λέει.

«Γνωρίζαμε ότι οι δικοί μας δολοφονήθηκαν. Δεν ήταν αγνοούμενοι. Ευτυχώς που υπήρξε η ΔΕΑ και άνθρωποι όπως οι δημοσιογράφοι Σεβγκιούλ Ουλουντάγ και Ανδρέας Παράσχος οι οποίοι έψαξαν. Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι, μπορεί ποτέ να μην βρίσκονταν οι άνθρωποι οι οποίοι έθαψαν τους δικούς μας. Οπως επίσης αν δεν υπήρχαν οι επιστημονικές ομάδες και από τις δυο πλευρές οι οποίες έκαναν τις προσπάθειες για την ανεύρεση των λειψάνων και η ταυτοποίηση, ίσως να μέναμε πάντα με την απορία».

Οπως διηγείται ο Πέτρος, στις 15 Αυγούστου του 1974, μια μέρα μετά την έναρξη της Β’ φάσης της τουρκικής εισβολής, 3-4 νεαροί Τουρκοκύπριοι πήραν τις αγελάδες από τη φάρμα του Ανδρέα Σουππουρή. Δυο μέρες μετά, το πρωί της 17ης Αυγούστου, ημέρα Σάββατο, οι ίδιοι Τουρκοκύπριοι επέστρεψαν στο σπίτι του Ανδρέα Σουππουρή στο οποίο είχαν βρει καταφύγιο συνολικά 23 άτομα.
«Μας έβγαζαν σιγά σιγά από το σπίτι, τον πατέρα μου, τη μητέρα μου, την οικογένεια Λιασή. Ο αδερφός μου κατάφερε να διαφύγει και πήγε στο σπίτι της γιαγιάς. Εγώ και ο αδελφός μου, ο Γιάννης, του οποίου τα λείψανα δεν έχουν βρεθεί ακόμα, βγήκαμε τελευταίοι. Αυτοί συνέχισαν και πυροβολούσαν. Ο ένας μας έβγαλε έξω και οι άλλοι συνέχισαν να πυροβολούν. Τραυματίστηκα κι εγώ. Μετά από 1-2 ώρες ήρθε ο τουρκικός στρατός και μας περιέθαλψαν. Τις επόμενες μέρες συνάντησα τον αδελφό μου τον Κώστα και τις θείες μου. Μετά από λίγες μέρες μας μετέφεραν όλους στο σχολείο της Βώνης και μετά από ένα μήνα ήρθαμε στις ελεύθερες περιοχές».

Την ώρα που οι Τουρκοκύπριοι οδηγούσαν τα θύματα στην αυλή του σπιτιού όπου και τα δολοφονούσαν, «ίσως από φόβο, ίσως από ένστικτο», όπως αναφέρει ο ίδιος, ο Κώστας Σουππουρής έτρεξε την ώρα που οι Τουρκοκύπριοι πυροβολούσαν, προς το πλάι του σπιτιού.

«Πήδηξα πάνω από τον τοίχο του σπιτιού και κατευθύνθηκα μέσα από τα χωράφια προς το κέντρο του χωριού. Εφτασα στο παρεκκλήσι όπου συνάντησα τις θείες μου. Τους εξήγησα τι έγινε, αυτές προσπάθησαν να με καθησυχάσουν. Αυτά έγιναν το πρωί. Μετά το μακελειό, γύρω στο μεσημέρι όταν ο τουρκικός στρατός μπήκε στο χωριό, μετέφεραν τους τραυματίες σε άλλο σπίτι. Το απόγευμα της ίδιας μέρας μάζεψαν όλο το χωριό στο σπίτι του Τουρουρού όπου και βρήκα τον αδερφό μου. Τους άλλους, τον Γιώργο και τη Γιαννούλα Λιασή τους είχαν φύγει».

Η κηδεία της ερχόμενης Κυριακής δεν θα αποτελέσει ωστόσο τον επίλογο της τραγωδίας για την οικογένεια Σουππουρή καθώς στον ομαδικό τάφο βρέθηκαν όλα τα λείψανα των θυμάτων της σφαγής του Παλαίκυθρου εκτός από ένα. Του εννιάχρονου τότε Γιάννη Σουππουρή, αδελφού του Πέτρου και του Κώστα.

«Στον τάφο βρέθηκαν όλοι μαζί, και η οικογένεια μας και η οικογένεια Λιασή και η οικογένεια της Μαργαρίτας Λιασή, εκτός από τον αδελφό μου τον Γιάννη που ήταν εννιά χρονών», διηγείται ο Πέτρος και αναφέρει πως με βάση τα όσα τους ανέφεραν οι συγχωριανοί τους, ο αδελφός τους όντως πέθανε κατά τη διάρκεια της σφαγής.

«Ομως δεν ξέρουμε πού κατέληξε το πτώμα. Ελπίζουμε να βρεθούν κάποιοι Τούρκοι στρατιώτες που να δώσουν πληροφορίες για να μπορέσουμε να τους βρούμε» προσθέτει και συνεχίζει τη διήγηση: «Οταν πέσαμε από τους πυροβολισμούς, ο αδελφός μου ο Γιάννης βρισκόταν δίπλα μου επί ώρες. Δεν είμαι σίγουρος αν ζούσε αλλά δεν μου φάνηκε να κινείται, ήταν βαριά πληγωμένος, είχε πληγωθεί βαριά και στο μάτι. Μετά όταν πήγαμε στο σπίτι του Τουρουρού, ο Νίκος ο Τουρουρού που ήταν τότε στην ηλικία μου, μας είπε ότι στην αρχή είχε δει τον αδελφό μας να αναπνέει, όμως μετά τον είδε νεκρό».

«Ρωτήσαμε τον άνθρωπο που μετέφερε τα πτώματα των δικών μας, όμως δεν μπορούσε να θυμηθεί πόσους έθαψε, ούτε αν κάποιο πτώμα έπεσε την ώρα της μεταφοράς», προσθέτει ο Κώστας.

Σύμφωνα με τις πληροφορίες που έχει μεταφέρει στα δυο αδέλφια η ΔΕΑ, το λείψανο του αδελφού τους ενδεχομένως να βρίσκεται σε ένα άλλο ομαδικό τάφο ο οποίος βρίσκεται στο Παλαίκυθρο προς την πλευρά του χωριού Εξω Μετόχι.

«Το πρόβλημα είναι ότι αυτός ο τάφος είναι δύσκολο να ανοιχτεί επειδή φαίνεται πως βρίσκεται κάτω από αυτοκινητόδρομο» εξηγεί ο Πέτρος.

Για τους ενόχους αυτού του εγκλήματος ο Πέτρος σημειώνει πως παρόλο που γνωρίζει ότι κάποιοι τους γνωρίζουν, ο ίδιος δεν ρώτησε ούτε καν τα ονόματα τους.

«Η ουσία για μένα είναι τί θα γίνει στο μέλλον» αναφέρει.

«Φυσικά οι εγκληματίες δεν παύουν να είναι εγκληματίες. Ομως η ουσία παραμένει το μέλλον και τι θα επιλέξουμε ως Κύπριοι. Να συνεχίσουμε τη βεντέτα και τους σκοτωμούς ή να ενημερωθούμε γι’ αυτά που έγιναν και να προσπαθήσουμε να κατανοήσουμε το γιατί έγιναν; Εγώ επέλεξα το δεύτερο».

«Το μεγαλείο της ψυχής είναι να μάθει κανείς να συγχωρεί», προσθέτει ο Κώστας, σημειώνοντας πως «παρόλο που ίσως να μη μπορέσει κάποιος να συγχωρήσει τους εγκληματίες, εντούτοις πρέπει να μάθει να κοιτάζει μπροστά».

«Το έγκλημα έγινε και ο χρόνος δεν γυρίζει πίσω. Εγώ πιστεύω πως επειδή αυτοί που σκότωσαν τους δικούς μας ήταν νεαροί 17-18 χρονών, ίσως να μην σκέφτηκαν και πολύ πριν προχωρήσουν σε αυτές τις ωμότητες» αναφέρει, υποδεικνύοντας πως δεν πρέπει να ξεχνιέται και το γεγονός ότι η πολιτική ηγεσία των Τ/κ προωθούσε αυτές τις ενέργειες, δηλαδή, την εκκαθάριση και τη μετακίνηση των Ε/κ από τα κατεχόμενα προς τις ελεύθερες περιοχές.

Από τότε που άνοιξαν τα οδοφράγματα μόνο ο Πέτρος έχει επισκεφτεί το Παλαίκυθρο.
`
«Πήγα στο σπίτι μου τρεις φορές. Πήγα και με την οικογένεια μου και τα παιδιά μου».

«Οταν σου κλέψουν το σπίτι σου, σου κλέβουν τις αναμνήσεις σου».

Ευτυχώς, όπως δήλωσε ο ίδιος, κατά τις επισκέψεις του στο Παλαίκυθρο δεν «ξαναέζησε» το περιστατικό.

«Νομίζω ότι η ζωή μας μετά το περιστατικό όταν ζήσαμε με τις θείες μας, μας βοήθησε να το ξεπεράσουμε» προσθέτει.

Ο δεκάχρονος τότε Πέτρος και ο οκτάχρονος Κώστας βίωσαν το καλοκαίρι του 1974 μια από τις πιο τραγικές και σκληρές εκφάνσεις της τουρκικής εισβολής. Ξεριζωμένοι και έχοντας χάσει πέντε μέλη της οικογένειας τους, μάνα, πατέρα και τρία αδέλφια και με όσο κουράγιο μπορεί να απομείνει σε ένα παιδί το οποίο βλέπει την οικογένεια του να ξεκληρίζεται μπροστά στα μάτια του, πέρασαν με τους υπόλοιπους συγγενείς τους στις ελεύθερες περιοχές το Σεπτέμβρη του 1974.
«Μετά που ήρθαμε στις ελεύθερες περιοχές, μας ανέλαβε ο αδελφός της μάνας μας ο Αντώνης ο Πατάτας και η γυναίκα του η Ελλη και μετά από ένα χρόνο πήγαμε στην αδελφή του πατέρα μας Χρυστάλλα Ανδρέου και στον άντρα της Ανδρέα στα Λατσιά», διηγείται ο Κώστας.

«Φοιτήσαμε στο Λύκειο Κύκκου και σπουδάσαμε με τη βοήθεια του Ιδρύματος Μποδοσάκη. Είχαν έρθει τότε κάποιοι δημοσιογράφοι από την Ελλάδα, ο Γιάννης Μαρίνος και η Ουρανία Λαμψίδου οι οποίοι μας έφεραν σε επαφή με το Ιδρυμα Μποδοσάκη, το οποίο μας παραχώρησε τις υποτροφίες για να σπουδάσουμε».

Σήμερα, 35 χρόνια μετά, οικογενειάρχες πλέον και οι δυο – τρία παιδιά έχει ο Κώστας και δυο ο Πέτρος – κι ενώ ετοιμάζονται να κηδέψουν τα λείψανα των δικών τους, η μόνη τους έννοια και ελπίδα είναι να μην επαναληφτούν τα γεγονότα του 1963 -1974.

«Ελπίζουμε αυτό που ζήσαμε εμείς να μην ξαναγίνει, έτσι ώστε τα παιδιά μας να μην ζήσουν κάτι τέτοιο» λέει ο Κώστας.

«Ελπίζουμε αυτό που έγινε να μην ξαναγίνει και τα λάθη που έγιναν από ορισμένους συμπολίτες και από τις δυο πλευρές να μας να μας γίνουν μάθημα. Μόνο αυτό ελπίζουμε», συμπληρώνει ο Πέτρος.

Η κηδεία των λειψάνων του Αντρέα Σουππουρή, ο οποίος υπήρξε για αρκετά χρόνια περιφερειακός συνδικαλιστής της συντεχνίας των οικοδόμων της ΠΕΟ, της γυναίκας του Αρετής Σουππουρή, των παιδιών του Δημητράκη και Ιουλίας Σουππουρή και της αδελφής του Θέκλας Σουππουρή, θα γίνει την Κυριακή 10 Μαΐου στις 11:00, από τον ιερό ναό του Αποστόλου Βαρνάβα στη λεωφόρο Αθαλάσσας στη Λευκωσία.

Της κηδείας θα προστεί ο Μητροπολίτης Ταμασού και Ορεινής Ησαΐας ενώ τον επικήδειο λόγο θα εκφωνήσει εκ μέρους της πολιτείας ο Κυβερνητικός Εκπρόσωπος Στέφανος Στεφάνου.

Η ταφή των λειψάνων θα γίνει στο κοιμητήριο Λατσιών.

(ΚΥΠΕ/ΗΜΑ/ΜΜ)

"Ο διαδικτυακός αναγνώστης δεν είναι παθητικός"

Οι διαδικτυακοί αναγνώστες είναι πολύ πιο απαιτητικοί τονίζει στη συνέντευξή της ηΤζορτζίνα Χένρι.Το διαδίκτυο και τα μπλογκ έχουν μια τεράστια δύναμη που, αν χρησιμοποιηθεί σωστά, μπορεί να φέρει επαναστατικές αλλαγές στο χώρο της ενημέρωσης.

Ο διαδικτυακός αναγνώστης δεν είναι παθητικός
(Τζορτζίνα Χένρι, Guardian)

Η Τζορτζίνα Χένρι έχει χρηματίσει επικεφαλής του ενθέτου Media και διευθύντρια σύνταξης του Guardian.
Τα τελευταία χρόνια είναι επικεφαλής στην ιστοσελίδα Comment is Free, μια πλατφόρμα ελεύθερου διαλόγου όπου γίνονται διαδικτυακές «μάχες» για την πολιτική, τη θρησκεία, την επιστήμη, ενώ άρθρα των δημοσιογράφων της βρετανικής εφημερίδας αναρτώνται και σχολιάζονται. Η ιστοσελίδα δημοσιεύει 50.000 σχόλια τον μήνα, τα οποία συχνά είναι επιθέσεις εναντίον των δημοσιογράφων.
- Στη νέα εποχή του Τύπου, οι δημοσιογράφοι βγαίνουν από το απυρόβλητο;
- Έχει περάσει η περίοδος όπου οι δημοσιογράφοι ή οι πολιτικοί δεν συναντούσαν το κοινό. Παλιά κάθονταν στην ασφάλεια του γραφείου, έπαιρναν ενίοτε ενοχλητικές επιστολές και δεν πολυέδιναν σημασία. Τώρα, ο,τιδήποτε γράφουμε έχει πολύ μεγαλύτερο αντίκτυπο από τον αριθμό των αναγνωστών μιας εφημερίδας. Σχολιάζεται, δέχεται επαίνους, επιθέσεις, μας κάνει δημόσια πρόσωπα. Αυτή η ριζική αλλαγή μας σοκάρει. Όταν ένας δημοσιογράφος έχει ανδρωθεί στον έντυπο Τύπο και δουλεύει στο Διαδίκτυο, πρέπει να αναθεωρήσει πολλά πράγματα: να γίνει ταπεινός και να χαμογελά όταν τον κρίνουν.
Εμείς οι δημοσιογράφοι κοντεύουμε να χάσουμε τη δουλειά μας όχι μόνο εξαιτίας της ύφεσης, αλλά και διότι έχουμε απολέσει την αξιοπιστία μας. Τόσα χρόνια είχαμε στενές σχέσεις με πολιτικά και οικονομικά συμφέροντα και χαίραμε προστασίας. Αυτό τελείωσε.
- Πώς αντιδρούν οι συνάδελφοί σας όταν τα άρθρα τους βγαίνουν στο Διαδίκτυο ως πρόβατα στη σφαγή;
- Πολλοί είναι θυμωμένοι μαζί μου. Το κατανοώ, διότι είμαι εκείνη που δίνω τα άρθρα τους να γίνουν βορά στον όχλο. Πολύ συχνά γίνονται στόχοι κακόβουλων, υστερικών, τρελών. Ορισμένες φορές δέχονται πυρά μάλιστα για προσωπικά θέματα. Εδώ επανέρχεται το θέμα της λογοκρισίας.
Μπορεί λ.χ. να κόψεις αμέσως ένα σχόλιο με βρισιές, αλλά τι κάνεις αν ο χρήστης έχει χρησιμοποιήσει ευπρεπή γλώσσα και προσβάλλει με το γάντι; Λίγοι συνάδελφοι δέχονται να συνομιλήσουν διαδικτυακά με χρήστες, σε συνέχεια κάποιου ρεπορτάζ.
Ο δημοσιογράφος είναι άλλωστε ο μόνος με δηλωμένη την πραγματική του ταυτότητα, ενώ οι άλλοι υπογράφουν με ψευδώνυμα. Οι νεότεροι συνάδελφοι πάντως φοβούνται λιγότερο την τεράστια έκθεση που προκαλεί το Διαδίκτυο, διότι μεγάλωσαν με αυτό. Είναι η γενιά του Facebook: ξέρουν οι πάντες γι' αυτούς τι έκαναν χθες το βράδυ, αν έχουν βρει το ταίρι τους κ.ά. Η ιδιωτική τους ζωή είναι δημόσια.
- Ποια είναι τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία δημοσιεύετε τα σχόλια των αναγνωστών;
- Αντί να διαβάζουμε το σχόλιο εξαρχής και να το εγκρίνουμε ή να το κόβουμε όπως άλλοι δικτυακοί τόποι, τα δημοσιεύουμε όλα και η λογοκρισία γίνεται εκ των υστέρων. Αυτό μας χαρίζει αμεσότητα και οι χρήστες μας πιστεύουν ότι είναι η δική τους πλατφόρμα, όπου εκφράζουν ελεύθερα τις απόψεις τους χωρίς αστυνομία γνώμης.
Όσοι αναγνώστες πάντως ξεπερνούν τα όρια με απαράδεκτη γλώσσα ή κακή συμπεριφορά προειδοποιούνται και ύστερα χάνουν την πρόσβαση. Αν ένα άρθρο προκαλέσει τόσα σχόλια που η κατάσταση ξεφύγει από τον έλεγχο, τότε κλείνουμε τη δυνατότητα σχολιασμού.
- Με site σαν το δικό σας έχει προωθηθεί η τέχνη του διαλόγου ή απλώς εκτονώνονται ορισμένοι εμμονικοί;
- Και τα δύο. Το Comment is Free έχει πολύ μεγαλύτερο κοινό από την παρέα στην παμπ. Προσφέρει ένα βήμα με τεράστιο ακροατήριο, οπότε προσελκύει και εμμονικούς αλλά και σοβαρούς ανθρώπους. Κανείς δεν ξέρει ακόμα αν πρόκειται για την αναβίωση του παλιού καλού διαλόγου ή για νέμεση της τεχνολογίας που φέρνει χάος.
Αυτή όμως είναι η εποχή μας και το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω.
Μας έχει παρασύρει το ρεύμα και οφείλουμε να μάθουμε κολύμπι. Με το κιντλ, ο καθένας θα μπορεί να φτιάχνει τη δική του εφημερίδα κατεβάζοντας ό,τι θέλει. Το να μάθουμε να υπάρχουμε στο Ίντερνετ, να δεχθούμε τους κανόνες της νέας εποχής εξασφαλίζει το μέλλον του Τύπου. Νομίζω ότι ο διάλογος μεταξύ δημοσιογράφων και αναγνωστών έχει πολλά θετικά.
- Ποια είναι αυτά;
- Οι αναγνώστες εκεί έξω ξέρουν συχνά περισσότερα πράγματα από εμάς. Γιατί να μη δεχθούμε τη βοήθειά τους; Μια φορά αναρτήσαμε έγγραφα που αφορούσαν φορολογία και χιλιάδες χρήστες έσπευσαν να μας τα εξηγήσουν. Η έρευνα προχώρησε μέσα σε ελάχιστο χρόνο. Στη γρίπη των χοίρων πήραμε σχόλια από γιατρούς σε νοσοκομεία, μας βοήθησαν απίστευτα να κάνουμε σωστά το ρεπορτάζ.
Σκοτώθηκε ένας διαδηλωτής στο G20 και μέσα σε λίγα λεπτά ήρθαν μαρτυρίες και φωτογραφίες. Όσους ρεπόρτερ και αν είχαμε, δεν θα μπορούσαν να το καλύψουν. Αν μάθεις λοιπόν να ακούς και όχι μόνο να ρωτάς, μπορείς να γίνεις καλύτερος δημοσιογράφος.
- Ποια είναι η διαφορά του παραδοσιακού αναγνώστη από τον διαδικτυακό;
- Εκείνοι που αγοράζουν εφημερίδα έχουν άλλες σχέσεις με τους δημοσιογράφους, διότι πληρώνουν ένα ποσό για να διαβάσουν τη γνώμη τους. Ο διαδικτυακός δεν σε τιμά με τον οβολό του αλλά με τον χρόνο του. Είναι πιο απαιτητικός και πιο ωμός. Δεν είναι παθητικός πλέον...
- Ποια είναι η γνώμη σας για τα μπλογκ;
- Υπάρχουν 110.000.000 μπλογκ και το 97% έχουν έστω και μερικούς αναγνώστες. Στις αμερικανικές εκλογές ένα τμήμα του προεκλογικού αγώνα έγινε στο Διαδίκτυο, με πολιτικού περιεχομένου μπλογκς τα οποία ήταν καταπληκτικά. Πώς θα μπορούσες να τους γυρίσεις την πλάτη ως δημοσιογράφος;
- Ποιες εφημερίδες θα επιβιώσουν;
- Εκείνες που θα επενδύσουν στο μέλλον. Το μερίδιό μας στην αγορά της Βρετανίας είναι μικρό. Είμαστε τρίτοι μετά την Τέλεγκραφ και τους Τάιμς. Διαδικτυακά, όμως, έχουμε 26 εκατ. χρήστες, το 40% από τις ΗΠΑ. Σταδιακά θα έρθει το θέμα της χρέωσης. Μέχρι στιγμής δεν το έχουμε κάνει για να μην κόψουμε την κίνηση στο σάιτ, διότι αυτό είναι που μετράει στην αγορά.
(Πηγή: Καθημερινή,17/5/2009)

Μέλαθρον Αγωνιστών Ε.Ο.Κ.Α

Παρακολουθώ στην τηλεόραση του ΡΙΚ την προσπάθεια συλλογής χρημάτων για στήριξη του Μελάθρου Αγωνιστών στην Λεμεσό και προσπαθώ να αντιληφθώ το μέγεθος της προσφοράς του Ιδρύματος αυτού και των ανθρώπων που το απαρτίζουν στους συνανθρώπους τους. 

Είναι εκπληκτικές οι μαρτυρίες ανθρώπων όλων των ηλικιών για την περιποίηση και την βελτίωση της υγείας τους πού έτυχαν κατά την διάρκεια της παραμονής τους εκεί. Το πιο εκπληκτικό όμως είναι το πόσο εύθραστος, μηδαμινός αλλά και θαυμαστός είναι ένας άνθρωπος.

Πόσο εύκολα και απλά μπορεί από τη μια στιγμή στην άλλη να αλλάξει η ζωή του σε μια στιγμή. Πόσοι νέοι άνθρωποι που πριν έτρεχαν απρόσεκτοι με μοτοσυκλέττες και αυτοκίνητα νομίζοντας οτι δεν πρόκειται ποτέ να συμβεί τίποτε σ'αυτούς, μέσα σε μια στιγμή βρέθηκαν σε ένα καροτσάκι, να μην μπορούν να συλλαβίσουν μια λέξη, να μην μπορουν να περπατήσουν, να μην μπορούν να πάνε στο αποχωρητήριο μόνοι τους, να μην μπορούν να μετρήσουν ως το πέντε.  Άνθρωποι που έτυχε να πάθουν εγκεφαλικό ή κάποια άλλοι ασθένεια.  Ανθρωποι που απλά μεγάλωσαν προσφέροντας στην πατρίδα τους οτι πολυτιμότερο είχαν.  Είδα αγωνιστές της ΕΟΚΑ που έτρεχαν σαν αγρίμια στα βουνά της Κύπρου, που σκότωναν Εγγλέζους, να μην μπορούν να σηκώσουν το πόδι τους πέντε εκατοστά από το έδαφος και να παίζουν μαζί τους οι φροντιστές τους με πολύχρωμες μπαλίτσες. Είδα τον πρών πρόεδρο της Δημοκρατίας, άνθρωπος που κυβερνούσε τον τόπο τούτο, που πολέμησε τους ΝΑΖΙ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο να χαίρεται που περπατά με το πι γιατί πριν να πάει στο Μέλαθρο δεν περπατούσε και δεν μιλούσε καθόλου. Είδα όμως πάνω απ'όλα όλους τους πιο πάνω ανθρώπους να λένε τα καλύτερα λόγια για τους ανθρώπους του Μελάθρου που τους βελτιώνουν την υγεία τους μέρα με την μέρα, που τους κάνουν να αισθάνονται οτι πάντα υπάρχει ελπίδα, αλλά προπάντων που τους σέβονται και τους αντιμετωπίζουν με την αξιοπρέπια πους τους αρμόζει.

Για εμάς τους νεαρούς και τους αρτιμελείς όλα τα πιο πάνω φαντάζουν ιστορίες που συμβαίνουν σε άλλους και που δεν μας αφορουν. Ας μην έχουμε αυταπάτες. Ας μην κοροιδεύουμε τον εαυτό μας. Δεν ξέρουμε τι μας επιφυλάσσει η ζωή. Και αν όλα πάλι κυλήσουν ρόδινα, ο Πανδαμάτωρ Χρόνος θα λυγίσει την περηφάνια μας και την κορμοστασιά μας όποιοι και να μαστε και οτι και να έχουμε επιτύχει στην ζωή μας. Χωρίς εξαιρέσεις. Τότε είναι που θα χρειαστούμε ανθρώπους να μας φροντίζουν όπως οι άνθρωποι του Μελάθρου κάνουν τώρα για τους γνωστούς, τους φίλους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες μας.

Ας βοηθήσουμε το ίδρυμα αυτό να συνεχίσει να βοηθά γιατί θα δυσκολευτούμε να βρούμε συζύγους ή παιδιά να αλλάζουν τα πανιά μας και να ανέχονται την γεροντομουρμούρα και την γκρίνια μας. 

Ο διεθνολόγος Τουμάζος Τσελεπής αποκαθιστά την αλήθεια για μια σειρά ζητημάτων συνεταιρισμός, εκ περιτροπής προεδρία, έποικοι

Την πραγματική εικόνα σε ό,τι αφορά τις εξελίξεις στο Κυπριακό αφότου ανέλαβε τα ηνία ο Πρόεδρος Χριστόφιας έδωσε ο νομικός- διεθνολόγος, μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας για το Κυπριακό, Τουμάζος Τσελεπής, εκτιμώντας μεταξύ άλλων ότι η προσπάθεια οδηγείται σε ένα προεδρικό πολίτευμα παρά ένα προεδρικό συμβούλιο όπως επιχειρήθηκε να επιβληθεί με το σχέδιο Ανάν.

Μιλώντας σε ημερίδα του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών, που διοργάνωσε σε συνεργασία με την ΑΤΗΚ για την αξιοποίηση της τεχνολογίας από τα ΜΜΕ στην προβολή του Κυπριακού, ο Τ. Τσελεπής αντέκρουσε ως αβάσιμα πολλά από τα όσα γράφονται, δημοσιεύονται στα ΜΜΕ και δημιουργούν λανθασμένες εντυπώσεις και παράλληλα απέρριψε πολλούς αβάσιμους ισχυρισμούς και κατηγορίες που εκτοξεύονται σε βάρος του Προέδρου Χριστόφια, όπως είναι οι δήθεν παραχωρήσεις. Ταυτόχρονα ο Τ. Τσελεπής ήταν αρκετά αποκαλυπτικός σε ό,τι αφορά στα ουσιαστικά αποτελέσματα της μέχρι τώρα προσπάθειας των δύο ηγετών στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων.

Αρχίζοντας από την 8η Ιουλίου και τα τρία κοινά ανακοινωθέντα του Προέδρου Χριστόφια και του κ. Ταλάτ, ο Τ. Τσελεπής αντέκρουσε την παρερμηνεία ότι η αναφορά σε δύο συνιστώσες πολιτείες, υπονοούσε την ύπαρξη δύο ανεξάρτητων κρατών τα οποία, τάχατες, θα συμβληθούν μεταξύ τους. Οπως υπέδειξε αυτή η αναφορά, στην πραγματικότητα, δεν υπονοούσε τίποτα περισσότερο από τις περιφέρειες της ομοσπονδίας, γιατί στα διάφορα ομοσπονδιακά συστήματα, οι περιφέρειες έχουν τις πιο διαφορετικές ονομασίες: Από πολιτείες μέχρι περιφέρειες ή επαρχίες. Τα τρία κοινά ανακοινωθέντα, όπως υπογράμμισε, «πρέπει να τα βλέπουμε ως ενιαίο σύνολο. Και προνοούν, στην ολότητά τους, για ένα κράτος με μια κυριαρχία, μια διεθνή προσωπικότητα, μια ιθαγένεια και πολιτική ισότητα, όπως αυτή καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας». Σημειώνοντας την αξία των τριών ανακοινωθέντων, ο Τ. Τσελεπής υπενθύμισε ότι αυτά τα στοιχεία της λύσης ουδέποτε ήταν αποδεκτά από την τουρκοκυπριακή πλευρά. Είναι δηλαδή, η πρώτη φορά που η τουρκοκυπριακή πλευρά ήλθε και δέχθηκε τη μια κυριαρχία, τη μια διεθνή προσωπικότητα, τη μια ιθαγένεια, καθώς και την ερμηνεία της πολιτικής ισότητας όπως τη δίνουν τα Ηνωμένα Εθνη. Τόνισε όμως παράλληλα πως αυτή η εξέλιξη δεν σημαίνει ότι λύθηκαν όλα τα προβλήματα. «Αν ήταν έτσι δεν θα γίνονταν και συνομιλίες, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να παραγνωρίζεται ότι συμφωνήθηκε αυτό το πλαίσιο και άρα από εδώ και πέρα οτιδήποτε τίθεται εκτός αυτού του πλαισίου είναι εκτός συζήτησης» . Ολα αυτά, όπως υπέδειξε ο Τ. Τσελεπής, μαζί με τις συγκλίσεις που επιτεύχθηκαν στις ομάδες εργασίας, αποτέλεσαν ακριβώς τη βάση για να μπορέσουν να αρχίσουν οι συνομιλίες.

Προς προεδρικό σύστημα, χωρίς ξένους δικαστές

Αφού επανέλαβε ότι από την αρχή δεν υπήρχαν ψευδαισθήσεις ή αυταπάτες για τη δυσκολία της προσπάθειας, ο Τ. Τσελεπής στάθηκε στις βασικότερες εξελίξεις από τη μέχρι τώρα πρώτη ανάγνωση των τεσσάρων από τα 7 κεφάλαια του Κυπριακού. Τη διακυβέρνηση, το περιουσιακό, θέματα Ε.Ε. και θέματα οικονομίας, ενώ εκκρεμεί η πρώτη ανάγνωση για τα πάρα πολύ σημαντικά ζητήματα, όπως είναι η ασφάλεια, οι εγγυήσεις και το εδαφικό. Για το δύσκολο και πολύπλοκο κεφάλαιο της Διακυβέρνησης ο Τ. Τσελεπής είπε ότι έχουν επιτευχθεί συγκλίσεις, αλλά παραμένουν και ορισμένες σοβαρές διαφωνίες. Υπενθυμίζοντας την έντονη κριτική που ασκήθηκε από την εποχή των συζητήσεων γύρω από το Σχέδιο Ανάν για το θεσμό του Προεδρικού Συμβούλιου και το θέμα των ξένων δικαστών, είπε ότι το Προεδρικό Συμβούλιο συνιστά «παγκόσμια εξαίρεση», που συναντάται μόνο στην Ελβετία και τηρουμένων των αναλογιών, επιχειρήθηκε να προταθεί και για την Κύπρο. Οι ξένοι δικαστές, οι οποίοι ως γνωστό, σε περίπτωση αδιεξόδων, θα λάμβαναν αποφάσεις, όχι απλώς σε θέματα δικαστικής εξουσίας, αλλά και σε θέματα εκτελεστικής και νομοθετικής εξουσίας και «δικαίως, βεβαίως, αυτή η πρόνοια δέχθηκε κριτική», γιατί «εκτός του ότι μας βάζει ξένους να αποφασίζουν για εμάς, παραβιάζει και τη διάκριση των εξουσιών». Στόχος, όπως είπε ο Τ. Τσελεπής, ήταν αυτά τα ζητήματα «να τα διορθώσουμε». Σήμερα, όπως είπε, παραμένουν σοβαρές διαφωνίες στο κεφάλαιο πολίτευμα, «γιατί εμείς θέλουμε να εισαγάγουμε το προεδρικό πολίτευμα, αυτό που έχουμε και σήμερα στην Κυπριακή Δημοκρατία, το οποίο μας εξυπηρέτησε όλα αυτά τα χρόνια με ένα πολύ αποτελεσματικό τρόπο, χωρίς οποιεσδήποτε αστάθειες και όλα τα συναφή, ενώ η τουρκοκυπριακή πλευρά επέμενε στο σύστημα του Προεδρικού Συμβουλίου με τις γνωστές του αδυναμίες».

Την ίδια ώρα, όμως, ο Τ. Τσελεπής εκτίμησε ότι υπάρχει «ρεαλιστική πλέον προοπτική να φύγουμε από το πολίτευμα του Προεδρικού Συμβουλίου και να καταλήξουμε όντως σε ένα προεδρικό πολίτευμα. Και εκεί που υπάρχουν διαφωνίες είναι ως προς το ποιο περιεχόμενο ακριβώς θα λάβει αυτό το πολίτευμα. Σε κάθε περίπτωση έχω την εντύπωση ότι η προοπτική πλέον να φύγουμε από το θεσμό του Συμβουλίου είναι ορατή και χειροπιαστή». Οσον αφορά στους ξένους δικαστές «και εδώ μάλλον πρέπει να θεωρούνται παρελθόν». Ο Τ. Τσελεπής αποκάλυψε ακόμα ότι, παρόλο που δεν έχει καταλήξει η προσπάθεια για το θέμα των αρμοδιοτήτων της κεντρικής (ομοσπονδιακής) κυβέρνησης εντούτοις φαίνεται ότι «έχουν προστεθεί αρμοδιότητες για την Κεντρική Κυβέρνηση που δεν υπήρχαν ποτέ στο παρελθόν σε σχέδια των Ηνωμένων Εθνών». Συνοπτικά, ο Τ. Τσελεπής ανέφερε ότι σ’ αυτό το κεφάλαιο υπάρχουν συγκλίσεις αλλά και σοβαρές διαφωνίες και αυτές εστιάζονται, πέρα από το πολίτευμα και σε ζητήματα εκπροσώπησης της κάθε κοινότητας στα όργανα εξουσίας, σε θέματα λήψης αποφάσεων (με ομοφωνία ή πλειοψηφία) αλλά και στο θέμα των εξωτερικών σχέσεων. Συγκλίσεις υπάρχουν στη δικαστική εξουσία και στη νομοθετική εξουσία.

Ο συνεταιρισμός αφορά την εσωτερική δομή του κράτους

Ο Τ. Τσελεπής απέρριψε ως απόλυτο ψέμα τον ισχυρισμό ότι ο συνεταιρισμός μεταξύ των δύο κοινοτήτων σημαίνει ότι «εάν κάτι δεν πάει καλά, αν δεν λειτουργήσει η λύση, τότε στη συνέχεια δεν θα έχουμε το μοντέλο που είχαμε από τότε, που αποχώρησαν οι Τουρκοκύπριοι από τη διακυβέρνηση του τόπου. Δεν θα συνεχίζεται δηλαδή η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά θα μπούμε σε περιπέτειες με αποδοχή του ψευδοκράτους και διάφορα τέτοια συναφή. "Ουδέν τούτου αναληθέστερον". Ο διεθνολόγος, Τ. Τσελεπής, παραδέχθηκε ότι όντως η έννοια συνεταιρισμός, είναι έννοια αδόκιμη τόσο στο Συνταγματικό Δίκαιο όσο και στο Δημόσιο Διεθνές Δίκαιο. «Μόνη της η λέξη δεν σημαίνει τίποτα μέσα στο κείμενο της λύσης που θα είναι ένα νομικό κείμενο. Χρειάζεται ερμηνεία, από μόνη της δεν έχει περιεχόμενο». Υπενθύμισε ότι αυτή η έννοια εισήχθηκε από τα Ηνωμένα Εθνη, τουλάχιστον από τη δεκαετία του 1980, χωρίς να δέχεται τη σκληρή κριτική που δέχεται σήμερα. Σημείωσε όμως με κάθε κατηγορηματικότητα ότι: «Δεν υπάρχει καμιά περίπτωση η αποδοχή του συνεταιρισμού να οδηγήσει σε κάποιου είδους αποαναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας και αναβάθμιση του ψευδοκράτους. Διότι, ο συνεταιρισμός αναφέρεται στην εσωτερική δομή το κυπριακού κράτους και είναι με την έννοια ότι και το 1960 και οι δύο κοινότητες συμμετείχαν θεσμοθετημένα και στην εξουσία και στη λήψη αποφάσεων και, βεβαίως, το ίδιο θα γίνει και τώρα. Δεν μπορούσε να μη γίνει και τώρα λόγω του ότι προχωρούμε σε μια διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία. Εχει σχέση, δηλαδή, ο συνεταιρισμός με εσωτερικές δομές της Κυπριακής Δημοκρατίας και καμία σχέση δεν έχει με τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας στο διεθνή χώρο.

Ακριβώς αυτό είχε γίνει το 1964. Ενώ είχε γίνει η εσωτερική ανωμαλία, ενώ είχε αποχωρήσει η τουρκοκυπριακή κοινότητα από τη διοίκηση της Κυπριακής Δημοκρατίας, εντούτοις συνεχίστηκε η αναγνώριση της Κυπριακής Δημοκρατίας, ακριβώς διότι στο διεθνές δίκαιο είναι αδιάφορο το πώς λύνονται εσωτερικά οι διαφορές σε ένα κράτος και το πώς λειτουργεί εσωτερικά ένα κράτος. Και έχει λυθεί από το 1964 οριστικά και αμετάκλητα και το ίδιο θα συμβεί και τώρα αν, ω μη γένοιτο, κάτι δεν πάει καλά. Αλλωστε, ας μην ξεχνούμε ότι η Κυπριακή Δημοκρατία είναι ήδη μέλος της Ε.Ε. με όλα της τα εδάφη. Η Κυπριακή Δημοκρατία, δηλαδή, έχει κυριαρχία και στα κατεχόμενα εδάφη, απλώς δεν μπορεί να την ασκήσει εκεί λόγω της κατοχής και, επομένως, όλες αυτές οι αιτιάσεις ότι ο συνεταιρισμός θα μας οδηγήσει, περίπου, σε χαμό της Κυπριακής Δημοκρατίας, είναι τελείως ανυπόστατες και από νομική άποψη και από πολιτική άποψη».

Από τη δεκαετία του ’80 η εκ περιτροπής προεδρία

Οσον αφορά στην εκ περιτροπής προεδρία ξεκαθάρισε ότι αυτή είχε αρχίσει να παρεισφρύει σε κείμενα του ΟΗΕ, τουλάχιστον από τα μέσα της δεκαετίας του 1980, είχε συζητηθεί στη συνέχεια από τον πρώην Πρόεδρο Κληρίδη στις συνομιλίες με τον κ. Ντενκτάς και βρισκόταν σε όλα τα σχέδια Ανάν. Από το πρώτο μέχρι το πέμπτο. Επανέλαβε δε πως ούτε στην κωδικοποίηση του Εθνικού Συμβουλίου με τις τότε επιδιωκόμενες αλλαγές επί του Σχεδίου Ανάν υπήρχε τέτοια απαίτηση, να αφαιρεθεί η εκ περιτροπής προεδρία, ούτε και από τις τελικές θέσεις της πλευράς μας που είχε δώσει ο τέως Πρόεδρος Τάσσος Παπαδόπουλος στο Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ λίγο πριν την επίδοση του τελικού Σχεδίου Ανάν. «Αρα, δεν είναι μια παραχώρηση που έκανε ο Πρόεδρος Χριστόφιας και η κριτική που γίνεται, αν γίνεται, απλώς και μόνο για λόγους χειρισμού ότι, τάχατες, δεν ήταν η ώρα να το θέσουμε ή όχι, είναι σεβαστή μεν, όμως δεν τη συμμεριζόμαστε», υπέδειξε ο Τ. Τσελεπής.

Ο Τάσσος αποδέκτηκε την παραμονή 50000 εποίκων

Το ίδιο αφορά και το θέμα των εποίκων. «Οι 50.000 έποικοι, κάποιος μπορεί να κάνει μια κριτική για να πει ότι δεν ήταν η ώρα να το θέσουμε. Σεβαστή, επαναλαμβάνω, η κριτική, αλλά δεν τη συμμεριζόμαστε», είπε και κάλεσε όποιον θέλει να το διαπιστώσει να ανατρέξει πίσω ξανά στο έγγραφο που είχε δώσει ο τέως Πρόεδρος Παπαδόπουλος στα Ηνωμένα Εθνη στις 30 Μαρτίου 2004, το οποίο και δημοσιεύτηκε και επιπλέον βρίσκεται στο βιβλίο της κας Πάλεϋ. Με βάση αυτό το έγγραφο η απαίτηση της πλευράς μας ήταν ότι «δεχόμαστε 30.000 έποικους συν 15.000 έποικους που προέρχονται από μεικτούς γάμους. 45.000 σύνολο συν 5% επί του συνολικού πληθυσμού, δηλαδή πέραν των 50.000 εποίκων. Αυτό είναι καταγραμμένο. Αρα, είναι άδικο να ασκείται κριτική στη σημερινή Κυβέρνηση ότι τάχατες προέβη σε αυτές τις παραχωρήσεις». Ο Τ. Τσελεπής σημείωσε πως θέλαμε να βάλουμε μια οροφή στο θέμα των εποίκων και αυτή ήταν μια από τις πιο σημαντικές, αν όχι η πιο σημαντική αδυναμία του Σχεδίου Ανάν. Οτι δεν όριζε τον αριθμό των εποίκων που θα παρέμεναν σε περίπτωση λύσης, αλλά έβαζε διάφορα κριτήρια, τα οποία ανέβαζαν σημαντικά τον αριθμό των εποίκων και μάλιστα με ένα τρόπο που δύσκολα μπορούσε να υπολογίσει κάποιος πόσοι θα μας έμεναν στο τέλος. Η προσπάθεια λοιπόν ήταν ακριβώς να μπει αυτή η οροφή και η οροφή είχε μπει από την προηγούμενη Κυβέρνηση και όχι από τη σημερινή».

Θέλουν νέο Πρωτόκολλο

Στο κεφάλαιο της ΕΕ διαπιστώνεται ότι υπάρχουν συγκλίσεις, αλλά υπάρχουν και σοβαρές διαφωνίες, οι οποίες απορρέουν και από τις διαφωνίες στο Περιουσιακό. Δηλαδή, η τ/κή πλευρά θέτει ζήτημα μόνιμων εξαιρέσεων από το κοινοτικό κεκτημένο όσον αφορά το δικαίωμα εγκατάστασης, περιουσίας και τα συναφή, θέτει ζήτημα αντικατάστασης του Πρωτοκόλλου 10 που ρυθμίζει τον τρόπο με τον οποίο θα αντιμετωπιστεί η λύση του Κυπριακού από την ΕΕ και θέλει ένα νέο Πρωτόκολλο, το οποίο να ξαναεπικυρωθεί από τα Κοινοβούλια. «Κάτι που αντιλαμβάνεστε ότι δεν είναι ποτέ δυνατό εμείς να δεχθούμε», υπογράμμισε ο Τ. Τσελεπής. Για το ζήτημα της οικονομίας ο Τ. Τσελεπής σημείωσε πως παρόλο που μόλις άρχισε η συζήτησή του, εντούτοις παρουσιάζεται η εικόνα ότι υπάρχουν συγκλίσεις, αλλά φαίνεται ότι παραμένουν και εδώ σοβαρές διαφωνίες. Εκείνο που με βεβαιότητα σημείωσε σαν λανθασμένα είναι τα όσα δημοσιεύθηκαν ότι δήθεν η τ/κ πλευρά ζητά χωριστή Κεντρική Τράπεζα και την τουρκική λίρα ως νόμισμα. Υπάρχουν δυσκολίες που αφορούν κυρίως τις μεταβατικές ρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν, αλλά δεν ευσταθεί ότι ζητούν χωριστή Κεντρική Τράπεζα και τουρκική λίρα. «Αλλωστε, είναι ζήτημα κοινής λογικής ότι σε μια χώρα μέλος της Ε.Ε. και εντός της Ευρωζώνης, δεν μπορούμε να μιλούμε για μια Κεντρική Τράπεζα με την έννοια ότι πολλές αποφάσεις λαμβάνονται στην Φραγκφούρτη, πώς είναι δυνατόν να μιλούμε για δεύτερη Κεντρική Τράπεζα; Επαναλαμβάνω όμως ότι αυτό το ζήτημα βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη».

Εν κατακλείδι ο Τ. Τσελεπής τόνισε ότι δεν επίκειται λύση του Κυπριακού, δεν έχουν επιτευχθεί τέτοιες συγκλίσεις που να μπορούμε να μιλάμε για μια επικείμενη λύση, γιατί ακριβώς παραμένουν πολύ σοβαρές διαφωνίες και υπάρχουν και ζητήματα ακανθώδη τα οποία δεν έχουν καν συζητηθεί σε επίπεδο ηγετών. Από την άλλη δεν ευσταθεί ούτε η άποψη ότι τίποτα δεν γίνεται στις συνομιλίες, ότι εκεί πάλι χάριν των συνομιλιών υπάρχει αδιέξοδο και ότι απλώς το παιγνίδι που παίζεται είναι ότι κανείς δεν θέλει να αποχωρήσει πρώτος». Οπως τόνισε το μέλος της διαπραγματευτικής ομάδας «υπάρχουν συγκλίσεις και υπάρχουν ορισμένες συγκλίσεις που δεν είναι ευκαταφρόνητες. Μιλάμε για σοβαρές συγκλίσεις».

Ιδιαίτερα σημείωσε το γεγονός ότι στα 35 χρόνια μετά την εισβολή και την κατοχή, τα μόνα συμφωνημένα κείμενα που υπάρχουν μεταξύ των δύο κοινοτήτων είναι οι Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου του 1977 και του 1979, συνολικής έκτασης 1 1/2 – 2 σελίδων. Από την άλλη, υπογράμμισε πως παραμένει ερώτημα που δεν μπορούμε να το απαντήσουμε αυτή τη στιγμή, μέχρι πού θα φθάσουν οι συνομιλίες λόγω της ρευστής κατάστασης που επικρατεί πλέον στην τουρκοκυπριακή κοινότητα μετά την εκλογή Ερογλου στην εξουσία και σε σχέση με την κατάσταση στην ίδια την Τουρκία. Ως εκ τούτου, είπε ότι δεν μπορούν να γίνουν οποιεσδήποτε ασφαλείς προβλέψεις για το αν μπορούμε ή όχι αυτή τη φορά να καταλήξουμε επιτυχώς σε λύση του Κυπριακού. Εκείνο το οποίο επανέλαβε με έμφαση ο Τ. Τσελεπής είναι ότι υπάρχει «μια αργή μεν, αλλά εν πάση περιπτώσει, μια πορεία προς τα εμπρός». Το τελικό μήνυμα που έστειλε ο Τ. Τσελεπής είναι ότι «οι συνομιλίες δεν βρίσκονται σε αδιέξοδο, αλλά ούτε και έχει επιτευχθεί η πρόοδος που θα θέλαμε, όπως ελπίζαμε να έχει επιτευχθεί μέχρι αυτή τη στιγμή».

• Στο έγγραφο που είχε δώσει ο τέως Πρόεδρος Παπαδόπουλος στα Ηνωμένα Εθνη στις 30 Μαρτίου 2004, το οποίο και δημοσιεύτηκε και επιπλέον βρίσκεται στο βιβλίο της κας Πάλεϋ, η απαίτηση της πλευράς μας ήταν ότι “δεχόμαστε 30.000 έποικους συν 15.000 έποικους που προέρχονται από μεικτούς γάμους. 45.000 σύνολο συν 5% επί του συνολικού πληθυσμού, δηλαδή πέραν των 50.000 εποίκων”
• Εχουν προστεθεί αρμοδιότητες για την Κεντρική Κυβέρνηση που δεν υπήρχαν ποτέ στο παρελθόν σε σχέδια των Ηνωμένων Εθνών
• Ο συνεταιρισμός έχει σχέση με εσωτερικές δομές της Κυπριακής Δημοκρατίας και καμία σχέση δεν έχει με τη συνέχεια της Κυπριακής Δημοκρατίας στο διεθνή χώρο

Ξανανοίγει για πρώτη ανάγνωση το Περιουσιακό

Το επόμενο θέμα το οποίο είχε συζητηθεί ήταν το Περιουσιακό. Οπως είπε ο Τ. Τσελεπής «δεν έχει γίνει σοβαρή συζήτηση» για δύο λόγους. Πρώτον, λόγω της πολυπλοκότητας του θέματος και δεύτερον λόγω της «προεκλογικής» περιόδου « δεν αναμέναμε ότι η τουρκοκυπριακή πλευρά με τις ούτως ή άλλως αδιάλλακτες θέσεις της, θα ερχόταν εκεί με ένα εποικοδομητικό τρόπο για να μπορέσουμε να συζητήσουμε σοβαρά το ζήτημα». Ετσι το ζήτημα θα επανανοίξει για πρώτη ανάγνωση. Ωστόσο οι δύο πλευρές συμφωνούν ότι δέχονται τα δικαιώματα των νόμιμων ιδιοκτητών, δηλαδή ότι αυτές οι περιουσίες δεν είναι δικές τους, αλλά ανήκουν στους νόμιμους ιδιοκτήτες, στους Ελληνοκύπριους. Δέχονται τους τρόπους θεραπείας, δηλαδή αποκατάσταση, αποζημίωση, ανταλλαγή. Οι σοβαρότατες διαφωνίες αρχίζουν εκεί που η ε/κ θέλει η αποκατάσταση να είναι η πρώτη επιλογή και να έχει τον πρώτο λόγο ο νόμιμος ιδιοκτήτης, ενώ η τ/κ πλευρά την ταξινομεί ως τελευταία επιλογή υποβαθμίζοντάς την. Θέτουν σε πρώτο πλάνο την αποζημίωση και την ανταλλαγή. «Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή διαφωνία, αλλά βεβαίως είναι η αρχή γι’ αυτό που ζητούν για εγγυημένες πλειοψηφίες πληθυσμού και γης, τις οποίες εμείς δεν αποδεχόμαστε», ξεκαθάρισε ο Τ. Τσελεπής.

Νίκη Κουλέρμου
Χαραυγή 18 Μάη 2009

Ψυχο-κοινωνικο-αναλυτικό σχόλιο για τους αποκαταστάτες της δημοκρατίας

Ακατέργαστο σχόλιο του Λινοπάμπακου όπως το άφησε στη τελευταία ανάρτηση του (link). Δημοσιεύεται με την άδεια του.

ναι ειδα τα..τζαι το τελος του ποστ εν μερει εν τζαι αναφορα σε τζηνα..αν τζαι η εικονα που εχω εν που τα χαζα τους σε αλλα μπλογκς..ιδιαιτερα του ανευ..
που το μπλογκ τους εν περασα..με το που ειδα τα πρωτα τους σχολια στον μιχαλη τζαι τον ανευ, ηταν περιττον..

αμα εξεκινησεν τουτη η ιστορια η εντυπωση μου ηταν οτι ενεν κατι το νεο..τζαι το φθινοπωρο εκυκλοφορουσαν κατι μονοστεφανοι που εκαμναν copy paste διαφορα ετοιμα κομμαθκια..το χαρακτηριστικο τους ηταν οτι εν εμπορουσαν να κοψουν μισην κουβεντα..
οποτε το οτι εκαμαν μπλογκ, σαιτ η οτιδηποτε, εν τζαι εν τιποτε παραξενο..ενταξι..προφανως εν πασιν τζαι πολλα καλα τα εντυπα που φκαλουν οποτε ειπαν να διανεμουν τα χαζοανεκδοτα τους μουχτιν...
οποτε μεν ανησυχεις για την μπλοκοσφαιρα..αν εσιει κοσμον που τους θκιεβαζει καλα να παθει..αλλα τουτοι οι τυποι εν τζαι εν της κουβεντας εν του λαξιματος..τζηνοι που θελουν εν να κουβεντιαζουν..τζαι καποιοι εν να καμνουν διαγωνσιμους λαξιματος..ο καθενας με τον ηχο του..

το οτι ελογοκριναν τον ανευ τζαι τον μιχαλη εν μου εκαμεν εντυπωση..αφου εν εχουν επιχειρηματα ηταν λογικο να προσπαθησουν να αποκλεισουν φωνες που θα τους υποχρεωναν να συζητησουν..τζαι αμα υποχρεωνονταν να βρεθουν μπροστα που επιχειρηματα, πιαστα τζαι γυρασιν..

αλλα ναι.. τουτα τα τελευταια τους με τες μαζικες copy paste φασεις τζαι τες προσωπικες επιθεσεις εν λλιον οπως τα διαφημιστικα emails που ουτε ενδιαφερουν κανενα,ουτε εχουν να πουν τζαι τιποτε τζαι εν νακκον ενοχλητικο - ωσπου απλα να συνηθισεις το delete που λαλει τζαι ο aceras..η το απλο προσπερασμα οποτε ππεσεις πανω τους σε σχολιο που ενεν σβησμενο..

εν τζαι νακκον κριμαν αν με ρωτας..εισιεν εναν κακοριζικον [με διαφορα ψευδωνυμα] στον ανευ που εκολλησεν η βελονα του να λαλει του ασλαν "τζαι ενομισεν ο τζυρης σου οτι εκαμεν γιον"..τζαι παλε..τζαι παλε..τυπικον χαζον σχολιο μπορεις να πεις..αλλα ποσες φορες να το πει τζαι να μεν υποψιαστεις το δικον του απωθημενο με τον δικον του γερον;..τζαι αν σκεφτεις οτι μαλλον εν ο ιδιος που επαναλαμβανε μανιοκαταθλιπτικα την εκφραση "ξεφτιλισμενε" μπορεις να φανταστεις απωθημενα που πρεπει να κουβαλα;
για την εικονα του αντρισμου του..
που το πρωκτικο αγχος στο αγχος του ευνουχισμου...
τζαι ηταν τζιαμαι ετσι πεταξουμενο..σαν ενα θεαμα αξιολυπητο..ενοιωσα οικτον να σου πω την αληθκια τζαι νευριαζει με τουτον το αισθημα..εν αξιζει να νοιωθουμεν ετσι για αλλους αθρωπους..αλλα τουτος επεμενε τζαι επεμενε να περιφερει την μιζερια του..τζαι εν τζιαμαι γραμμενο..
εν εισιεν καποιον [παρεαν, γνωστον] να του πει "κανει ρε, εν αντροπη για εσενα;" εν να μου πεις επαιζεν το ανωνυμος με πολλα ψευδωνυμα..
ναι αλλα τζηνα που εφκαλεν περιπατο ηταν δικα του..
οπως τον ομοφιλοφιλο που βριζει τους αλλους σαν ομοφιλοφιλους, οπως τον μαυρο που βριζει τους αλλους οτι εν niggers..

περα που το προσωπικο, ναι.. σε τουτον τον προσφατο αχταρμα, νομιζω υπηρχε τζαι η εικονα του κυπριακου νεοφασισμου οπως εδιαμορφωθηκεν που το 74..αδυναμια λογικης κουβεντας..υστερικες κραυγες με στοχο την δαιμονοποιηση..υιοθετηση ατακων που οποθεν λαχει [αριστερα,δεξια..η μαλλον προσπαθεια αριστερης επενδυσης της εθνικοφροσυνης..ο γριβας που αριστεριζεν κατα τον πεταιν] φτανει να παραγεται ενα συνεχες κατσιαρισμα σαν προσπαθεια προβολης ενος αβεβαιου εγω...τζαι το αμηχανο γελιο [χο χο χι χι] της ημιμαθειας που τρεμει να μεν βρεθει μπροστα στον καθρεφτη της αγνοιας της..

το οτι ο ανευ τζαι εσυ αποφασισεται να τους κοφκετε σχολια εν λογικον τζαι πρακτικον..καμνετε τους τζαι καλον δηλαδη γιατι ηταν τοσο γελοια η παρασταση των τελευταιων ημερων που απορω ινταλως τζαι εν αντρεπουνται..αλλα πε μου καταλαβουν;

σιουρα υπαρχει η υστερια/φοβος για πιθανοτητα λυσης..αλλα εν τζαι τυπικη αντικομμουνιστικη υστερια νομιζω..φκαλουν σπυρκα ακομα επειδη εφκηκεν αριστερος προεδρος..για τους υπολοιπους μπορει να εν πκιον στο στυλ so what? αλλα για τουτους εν μια στιγμη που φαινεται να απειλει την συνοχη του κοσμου οπως τους τον εμαθαν...

το οτι εν να προσπαθησουν να κατασκευασουν κλιμα οπως το 2004, εν σαφες..εν η φανατσιωση τους να νοιωθουν οτι εκφραζουν το "εθνος"..την φαντασιακη συλλογικοτητα...τζαι το καγρι τους εν μερει φκαινει τζαι που την συνηδητοποιηση οτι ενεν ετσι η πραγματικοτητα..θελουν να εν οι ιδανικοι γιοι του φαντασιακου πατερα/πατριαρχη..αλλο γυρον τους πολουβα η πραγματικοτητα..

το οτι καποιοι μπορει να τους χρησιμοποιουν εν πιθανο..εν ηξερω ..αλλα εν τζαι εσιει τζαι σημασια..
η λυση τζαι η διαδικασια για το μελλον προυποθετουν οτι η κοινωνια εν να τους ξηφοηθει..
διοτι εννα υπαρχουν τυποι σαν τουτους οπως υπαρχουν σε ουλλες τες κοινωνιες ακροδεξιοι, νεοναζι, χρυσαυγιτες κλπ..τζαι στον δρομο τζαι στο ιντερνετ..το θεμα ενι να μεν νοιωθουν πκιον οτι μπορουν να επιβαλλουνται με τον τραμπουκισμο..διοτι τουτη η κοινωνια υποφερεν πολλα γιατι πολλοι νουσιμοι αθρωποι τζαι πριν το 74 τζαι υστερα εσιωπησαν γιατι ειπασιν οτι μπορει να εν επικινδυνο..
πρεπει να περασουμεν τουτον το δρομον τζαι να κοψουμεν κουρβα..να ενηληκιωθουμεν σαν κοινωνια..

τζαι για του ιδιους, το μονο που μπορυμεν να ελπιζουμεν εν οτι κατι μπορει να κορατζησει μεσα που τουτες τες κουβεντες στο ιντερνετ - που μπορει να εν τζαι που τες ελαχιστες φορες που ακουουν την αλλη αποψη.. καποιοι τουλαχιστον.. τζαι να μαθουν να σκεφτουνται αντι να υπακουουν το εμβατηριο του εσωτερικευμενου πατερα/πατριαρχη...

κατα τα αλλα ..οπως λαλει τζαι ο μαγιακοφσκι
"το μελλον δεν θα ρθει
απο μονο του
ετσι νετο σκετο.."